maandag 3 februari 2014

Rood haar

Van jongs af aan word je er mee gepest, ja ja, het gaat vandaag over rood haar! 'Rood haar wit gezicht, kan niet tegen zonlicht', 'Hé vuurtoren' en mijn favoriet 'Roodharigen hebben geen ziel (en voor elke sproet die ze hebben, hebben ze een ziel gestolen).'Tot plots dat moment daar is waar het 'speciaal' is geworden. 
Op mijn basisschool zaten weinig roodharigen en dus was ik anders. Dit wekte pesterijen op maar ook momenten waar ik nog altijd positief aan terug denk. 'Je hebt het mooiste haar van de school,' en vele andere uitspraken. 
Op de middelbare school ging het dan meestal niet meer over mijn haar. Het ging daar voornamelijk over hoe knalrood mijn huid was als de zon een uur geschenen had. Ik herinner me nog heel goed dat ik helemaal verbrand op school kwam (zo ergens in de lente) en dat één klasgenoot het leuk vond om mij om de tien minuten kei hard op mijn schouders te slaan. Het heerlijke leven van een ginger

Zo ook krijg je een speciale behandeling in het ziekenhuis. Waar een zuster tegen mij zei: 'Roodharigen voelen meer pijn dan mensen met een andere haarkleur, merk je dat?' Waarop ik moest toegeven dat ik niet wist hoe het voelde om geopereerd te worden met een andere haarkleur. 
Het schijnt zo te zijn. Dat roodharigen meer pijn voelen. Dat is dan wel een beetje jammer, maar aan de andere kant als dat waar is heb ik in ieder geval een goede reden om af en toe eens goed te jammeren. 
En zo schijn ik, als roodharige, ook veel meer kans te hebben op bepaalde ziektes. Oeps. 

Tevens maken shows (zoals bijvoorbeeld South Park) hilarische afleveringen over roodharigen. Waarbij ik keer op keer als deze op televisie is minimaal 2 berichtjes daar over krijg. Vind ik leuk. Ach, en sommigen zien die afleveringen als nadeel. Ik niet, ik vind het alleen maar leuk!

En de vreemdelingen zijn misschien nog wel het leukste. Zo zal ik nooit de vreemde man in de lift in Oostenrijk vergeten. We stonden alleen in de lift en ik was een jaar of acht jaar oud (nog in de tijd dat ik onwijs gepest werd met mijn haar). De man zei vanuit het niets: 'Dat moet je koesteren, dat haar van jou.' 
Twee weken geleden nog gebeurde mij ongeveer het zelfde. Ditmaal in de lift op school. Een vreemde docent zei vanuit het niets: 'Is dat je eigen haarkleur?' Ik antwoordde: 'Ja.' 'Jouw haar is werkelijk prachtig!' 
Vervolgens nog geen paar dagen geleden. Zomaar in een bushokje een oudere vrouw, waarvoor ik uiteindelijk mijn bus miste en de volgende maar nam, begon een heel gesprek over mijn haar. (Dat dan weer leek op dat van haar kleindochter die het geverfd had.) 
En de lijst gaat door en door!


Foto van Ankie Rusticus


Rood haar is leuk. 
Ik ben een ginger in hart en nieren. 
En dus bedank ik hierbij mijn moeder voor mijn prachtige haartjes!

Nu nog even afwachten hoe mijn knalrode haar en bijna doorzichtige, witte huid het gaan doen op Curaçao waar ik van de zomer heen ga!


1 opmerking: