Toewijding, loyaliteit en trouw

Gisteren was een belangrijke dag.
Een dag om nooit te vergeten voor mij en mijn familie, maar ook een dag waaruit velen een wijze les kunnen halen. Een les over toewijding, loyaliteit en trouw.

Gisteren vierden wij dat mijn opa al 60 jaar achter het orgel zit in de Evangelisch-Lutherse kerk in Naarden-Bussum. 60 jaar! Op zijn 18e betrad hij het orgel officieel, en nu op zijn 78e zit hij er nog.

Natuurlijk kan ik het nu gaan hebben hoe ongelofelijk trots ik op mijn opa ben, maar dat heb ik gisteren al gedaan. Ik zal het dus kort houden ;)
We hebben het hier over een man die 60 jaar lang klaar staat voor iets waar hij in gelooft. Als we vroeger aan het zeilen in Friesland waren, reed hij elke zondagmorgen terug naar Noord-Holland om orgel te spelen. Hij was er altijd en staat nog altijd elke zondag klaar om zijn taak te verrichten.
Het feit dat iemand 60 jaar lang elke zondag achter het orgel gaat zitten, mag ik hier nog even aan toevoegen dat hij dit vrijwillig doet ( 'Ik speel voor God, niet voor het geld' ), dat is een teken van ultieme loyaliteit. En dan heb ik het nog niet eens over het feit hoe hij onvoorwaardelijk van mijn oma houdt en nooit een andere vrouw heeft gehad. ( Zoals mijn oma mij ooit zo mooi uitlegde: 'Je moet een paar chocolaatjes proeven voordat je weet welke je het lekkerst vindt.' waarop mijn opa reageerde met: 'Nonsens, één, anders word je misselijk.' )

Mijn voorbeeld is hij. Als je van iemand toewijding wil leren, dan moet je bij hem zijn.
Hoe vaak hoor je nu eigenlijk van een 60 jarig jubileum? De meeste mensen halen dit niet op hun werk; of ze gaan met pensioen, of ze verwisselen van baan, of ze zijn 'te' laat begonnen etc. Qua huwelijk is het ook niet echt makkelijk te behalen, vooral onze generatie (die over het algemeen 'laat' trouwt) zal hier niet snel aan komen.
Als ik naar mijzelf kijk herken ik die loyaliteit niet terug.  Zelf voor mijn passies, komt er soms iets tussen. Bij mijn opa kan er niet iets 'tussen' zijn orgel komen.
En waarom komt er eigenlijk zo geregeld iets tussen bij mij? Is het een gebrek aan toewijding, is het een gebrek aan discipline of is het de afleiding van de moderne wereld. Hoe vaak heb ik inspiratie om te schrijven, maar lukt het me niet om de tv uit te doen? Hoe vaak lig ik in bed en weet ik eindelijk het antwoord op die ene belangrijk vraag, maar besluit ik om toch te blijven liggen en te hopen dat ik het morgen nog weet. Hoe vaak wil ik iets echt graag doen, maar laat ik iets er tussen komen?
Nu zijn de olympische spelen bezig, hier zie je diezelfde toewijding die ik herken in mijn opa. Sporters van over de hele wereld trainen dag in dag uit om zo goed mogelijk te worden in de sport die zij leuk vinden.
Nu hebben onze schaatsers al aardig wat gouden plakken behaald dit jaar. Mijn opa nu ook. Hij heeft een gouden plak behaald voor zijn 60 jaar toewijding. Eigenlijk lijkt mijn opa dus wel een beetje op die olympische sporters.

Dit doet me op de één of andere manier denken aan een filmpje dat ik laatst weer zag. Het is een filmpje van één van de beroemdste violisten die besluit in een metro te gaan spelen. Op een enkeling na loopt iedereen hem voorbij, terwijl de dag daarvoor hij optrad waar mensen 100 euro voor neerlegden. Zijn wij allemaal zo gedwongen door ons leven, door de tijd waarin wij leven? Hebben onze verplichtingen ons nu eindelijk zover dat we geen tijd meer hebben voor de dingen waar wij echt van houden?

Mijn opa maakt tijd. Hij heeft vier kinderen en had een drukke baan. Hij liet dat niet in de weg staan van zijn orgelspel elke zondag in de kerk ( + het oefenen voor de dienst en het plezier spelen op de vleugel thuis ).
En dan heb ik het tot nu toe alleen nog maar gehad over de toewijding tot het orgel spel. Wat dacht je eigenlijk van de toewijding aan zijn geloof? Mijn opa is geboren in een gezin dat niet kerkelijk was. Via school kwam hij in aanraking met het geloof. En dankzij zijn toewijding heeft hij dat geloof nooit meer los gelaten.

Mijn les van gisteren is: Als je ergens van houdt. Als je ergens voor wilt leven, leef er dan voor. 

Natuurlijk heb ik ook een gedicht voor hem geschreven!
http://www.youtube.com/watch?v=USvYpHZpN1w