Het begon allemaal een paar maanden geleden toen ik besloot om naar Amsterdam te verhuizen. Ik vond al snel een klein appartementje (gigantisch voor de studentennorm!!!!) en besloot het woon/slaap/studeer/werk/schrijf/relax gedeelte als volgt in te richten: Een bed, kledingkast, 2 boekenkastjes, tv (+kastje), sta-spiegel, bureau en bank.
Een tweepersoonsbed nam wel héél veel ruimte in en dus besloot ik mijn eenpersoonsbed mee te nemen en een tweepersoonsslaapbank te nemen. Dan had ik voor mijn bezoek een slaapplek en als mijn vriend langs zou komen konden we samen slapen.
Ideaal, zou je denken.
Nu zijn we een paar maanden en drie slaapbanken verder.
Slaapbank 1:
Na op internet gezocht te hebben kwam ik uit bij de Woonexpress. Een super schattig, leuk, klein slaapbankje voor een redelijke (super duur voor de studentennorm) prijsje. Mijn moeder uit Friesland kwam langs en samen haalde we het bankje op. Ik woon op de tweede verdieping, gelukkig met een lift, maar het is nog een heel stuk over de galerij voordat je bij mijn voordeur bent. Sjouwsjouwsjouw. Gelach, zweet en koffie.
Het was allemaal fantastisch, althans dat leek het. De rits was na twee keer gebruiken kapot. Dit was de rits die twee delen van het bankje aan elkaar hield.
Aan de telefoon waren ze heel vriendelijk en ze zouden contact met me opnemen. Dit deden ze door middel van een brief te sturen waarin stond dat ik mijn bestelling kon ophalen. Na gebeld te hebben bleek er een nieuwe bank voor mij klaar te staan. Helemaal geweldig. Fijne service.
Slaapbank 2:
Na enige tijd had mijn moeder tijd om de bank te ruilen. Zij kwam, opnieuw uit Friesland, naar Amsterdam. We sjouwde het 1e bankje naar beneden en de auto in en reden weer naar de Woonexpress. Daar stond mijn 2e bankje al op mij te wachten. Wat een geluk en wat was het fijn geregeld allemaal. Bankje de achterbank in sjouwen, met hulp van de lieve meneer uit het magazijn, en weer terug naar huis rijden. Bankje naar binnen tillen, in de lift omhoog brengen en over de galerij heen sjouwen. Daar enthousiast het plastic eraf scheuren en...
... 'Wat is dat nou?' hoor ik mijn moeder weer vragen. Jaja, er zat een scheur in. Mijn moeder direct foto's maken en vervolgens de scheur naaien.
Ik was er klaar mee. Dus de klantenservice weer bellen, heel vriendelijke mevrouw, en er zou een monteur langs gestuurd worden. Die servicemonteur zou tussen 7 uur en 10 uur 's ochtends komen, op een maandag. (Joepie! (aargh!))
Die maandag (2 weken later) werd ik om kwart voor 7 gebeld dat hij er bijna was. Super attent, anders had ik nog liggen slapen als hij voor de deur stond (dit is dus niet sarcastisch. Ik was écht blij dat hij belde.) Nou, de servicemonteur kon mij dus vertellen dat hij inderdaad gescheurd was op een plek die niet handig was (zodra je ging zitten scheurde hij verder uit) en dat hij het niet beter kon naaien dan mijn moeder. Ik zou gebeld worden met een mogelijke oplossing.
Een maand later kwam dat telefoontje. Opnieuw een ongelofelijk vriendelijke medewerkster, maar ik was er klaar mee. Ik vroeg of ik niet gewoon mijn geld kon terug krijgen en dat kon. Wouw.
Slaapbank 3:
Mijn moeder kwam vanuit Friesland op bezoek, nouja, klusbezoek. We zouden het 2e bankje terug ruilen tegen geld en een andere bank gaan kopen. Op internet was ik terecht gekomen op de site van de IKEA en wie houdt er nou niet van IKEA? Dit bankje was honderd euro duurder, maar groter en in slaapvorm was hij hoog (dus niet op de grond).
Eerst sjouwde we het 2e bankje naar beneden en de auto in. Reden naar Woonexpress kregen ons geld terug en reden vervolgens naar de IKEA. Binnen no-time hadden we de vier dozen in de auto (die paste!! :O) en reden we naar mijn huis. We sjouwde de vier dozen naar mijn appartementje en begonnen met het in elkaar zetten van de bank. En toen...
... toen was er een fabrieksfout. Waardoor een scharnier miste en konden we niet verder.
Ik belde de IKEA (15 cent per minuut, met een starttarief van 45 cent) en werd vriendelijk en medelevend geholpen. We konden het betreffende onderdeel komen ruilen.
Dus we tilde het onderdeel met de missende scharnier weer naar beneden en naar de auto en we reden opnieuw naar de IKEA. Daar kregen we 5€ reiskosten vergoeding en we konden bij het andere pand het nieuwe onderdeel ophalen. Daar stonden de vier pakketten van de bank. Helaas wisten wij niet meer in welk pakket het onderdeel was, gelukkig hoefde de medewerkster er maar 2 te openen voordat ons onderdeel te voorschijn kwam. Top!
Weer thuis zette we de bank uiteindelijk in elkaar en vanaf die bank schrijf ik nu mijn blog.
Hoewel ik enig ongeluk heb gehad, mag ik mezelf ook wel gelukkig prijzen. Ik bedoel, ik heb een onwijs behulpzame moeder en ik ben door (vrijwel) allemaal vriendelijke mensen geholpen.
Ik hoop dat ik vanaf nu geen ongeluk meer heb! Ik heb nu een top bankje en ik hoop dat deze hier nog jaren mag staan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten